من از آن دسته دخترهام که دختر بودنم را دوست می  دارم نه اینکه همیشه خشنود باشم اما همیشه دوست می دارم دختر بودنم را..

همین که از یک دستنبد ِ رنگی رنگی  ِ منجوقی سرخوش می شوم ...

همین که می توانم موهایم را بلند ِ بلند ، کوتاه ِکوتاه کنم  و چیز شگفت آوری نباشد این کوتاه و بلند کردن ها...

همین که می توانم ارغوانی و آبی و زرد و صورتی و قرمز بپوشم...
همین رنگ به رنگ کلیپس های موهایم...  رنگ به رنگ جورابهایم.... رنگ به رنگ شال هایم... دستبند های رنگی رنگیم...گوشواره ها وانگشترهای نگین دار ِ نقره ام...

همین که می توانم چشمهایم را سیاه ِسیاه کنم ... لبهایم را سرخ ِ سرخ...

همین همدم  ِمادر بودن ، مورد اعتماد ِ پدر بودن را- حتی اگر تنها ، گمان ِمن باشد و این جور نباشد -

همین که می توانم مادری کنم...می توانم آسان گریه کنم...

همین نیرومند بودن ، نازک بودن، ریزبین بودن ، شکیبا بودن ِ دخترانه را دوست می دارم.✨💛